Весь Бобруйск |
|
#1
|
||||
|
||||
В Израиле говорят на иврите, языке на котором никто не говорил столетиями
на этом языке говорят без перерыва уже около 6000 лет, на нем написана книга книг, его изучали и на памяти ваших предков, в религиозных учебных академиях и училищах.На нем молились и молятся около 6000 лет, а вот в течение 2000 лет, в период изгнания, евреев заставили обстоятельства говорить на языке тех стран в которых они жили, но письменность всех языков галута была на иврите. Это великое дело и большая честь говорить свободно не стесняясь на своем родном языке. Я верю, что наступит час, когда белорус сможет гордо поднять голову и ответить на родном языке о истории своего великого государства, которое в средние века, в период когда Годунов и боярщина были на Руси,было одним из самых просвещенных и демократичных в Европе. Именно на Беларусь съезжались наиболее просвещенные ученые и философы запада,гонимые реакцией. Беларусь принимала всех и привечала всех и уважала всех, в том числе и различные религии.То что сделала история впоследствии еще не говорит о том, что исчезла культура и язык белорусского народа. Белорусский народ может вправе гордится своей историей. Но очень бы хотелось , чтобы эта гордость не переросла в нечто чудовищно ей противоположное - в национализм.
__________________
От всех житейских бурь и ливней, болот и осыпи камней- блажены те кто стал наивней, несчастны все,кто стал умней |
#2
|
||||
|
||||
Лора, приятно слышать подобное мнение. Тока насчет национализма вы чуть не правы... Без этого, без этих... возможно даже крайностей... невозможно Возрождение. Пена будем в любом потоке. И пена впоследствии сдуется. Однако национализм - это отнюдь не дурное явление. Без Национальной идеи и борьбы не возник бы Израиль в 20 веке, и люди не заговорили бы на языке предков.
|
#3
|
||||
|
||||
пора бы понять , что национальная идея и национализм не имеют ничего общего с фашизмом, это то как раз и есть та пена, которая когда сдуется, а вместе с ней миллионы человеческих судеб!
Потому так осторожно и внимательно реагирует сообщество мировое на проявления национализма и национальной идеи.Есть четкие критерии по которым уже в начале пути можно определить проявление фашизма.Один из этих критериев разжигание ненависти к другим народам!
__________________
От всех житейских бурь и ливней, болот и осыпи камней- блажены те кто стал наивней, несчастны все,кто стал умней |
#4
|
|||
|
|||
Дапамога Вілікой Россіі
1807 - пачатак будаўніцтва Бабруйскай крэпасці на месцы старажытнага Бабруйскага замка ў сутоку рэк Бярэзіна і Бабруйка. Гістарычная забудова была знішчаная, часткова перабудаваная. Так, мураваны езуіцкі кляштар ператварыўся ў арсенал. Ваеннаму прызначэнню першыя бастыёны крэпасці паслужылі ў 1812 годзе. Пасля - абарончага значэння не мела. У 1941 -1944 гадах тут быў створаны лагер смерці для чырвонаармейцаў.
1812 - лістапад, рабаванне расейскімі войскамі скарбаў Нясвіжскага замка за ўдзел князя Дамініка Радзівіла (камандаваў уласным уланскім палком) у вайне на баку Напалеона. Найперш генерал Кнорынг і яго афіцэры пазабіралі сабе зборы гадзіннікаў, музычных інстументаў, каштоўную вопратку, творы мастацтва. Потым генерал Тучкоў дабраўся да патаемнай скарбніцы, адкуль узяў залатыя і срэбраныя вырабы, каштоўныя камяні, фамільныя рэліквіі. Усяго расейскія вайскоўцы нарабавалі на 10 тысяч залатых рублёў. Усё не надта значнае было разрабавана ніжнімі чынамі ці прададзена з аўкцыёна. Усе царкоўныя рэчы і кнігі перадалі ў Маскоўскі сабор. 1839 - скасаванне Полацкім царкоўным саборам вуніяцкай царквы ў Беларусі. Пачатак гвалтоўнага пераводу беларусаў-вуніятаў у праваслаўе. Уся маёмасць вуніяцкіх цэркваў і манастыроў перадаецца Расейскай праваслаўнай царкве. Ніводзін вуніяцкі храм не быў перададзены каталікам. 1842 - біскуп Язэп Сямашка распачаў у Жыровіцкім манастыры паленне вуніяцкіх старадрукаў. Напачатку кнігамі тапілі печы, потым пачалі паліць іх у вогнішчы на пляцы. Па 1857 год на загад Сямашкі было спалена некалькі тысячаў беларускіх вуніяцкіх старадрукаў. 1843 - Гарадзенскі базыльянскі жаночы манастыр пераасвячоны ў праваслаўны і перададзены Расейскай праваслаўнай царкве. 1852 - пачатак перабудовы і пераасвячэння ў Магілеўскай губерні касцёлаў і цэркваў, перададзеных Расейскай праваслаўнай царкве. За 11 гадоў перабудавана ў расейскім стылі і пераасвячона 308 мураваных і драўляных храмаў. 1865 - разгромная рэвізія Віленскага музея старажытнасцяў, заснаванага ў 1855 годзе гісторыкам і пачынальнікам беларускай археалогіі графам Я.Тышкевічам. Вываз у Маскву на загад генерал-губернатара Мураўёва найлепшых экспанатаў (3.818 археалагічных помнікаў, 3.948 партрэтаў, гравюр, бюстаў, 487 пячатак, 2.097 прывілеяў і аўтографаў, 541 экзэмпляр рукапісаў, 11.014 экспанатаў чучалаў птушак, 8.110 нумізматычных помнікаў, 19.700 тамоў кніг). З экспазіцыі было вынута ўсё, што нагадвала пра былую самастойнасць Вялікага Княства. 1866 - канчатковае закрыццё касцёла Бярозаўскага кляштара картэзіанцаў (кляштар зачынены ў 1832 годзе пасля паўстання). Разабраны расейскімі салдатамі для будаўніцтва казармаў. 1868 - гвалтоўны перавод з каталіцтва ў праваслаўе на працягу папярэдніх пяці гадоў болей за 60 тысяч сялянаў. Духоўнае насілле здзяйснялася ў мэтах умацавання Расейскай праваслаўнай царквы і русіфікацыі. Гэтым годам закрыты касцёл святой Марыі ў Заслаўі, касцёлы ў Віцебску, Полацку, Глыбокім, Магілеве, Мазыры, Слуцку. 1887 - старажытная беларуская святыня дахрысціянскага і хрысціянскага часу - Барысаў камень, што адвечна ляжаў у Дзвіне паблізу г. Дзісны - падняты і вывезены ў Маскву, дзе аздабляе цяпер музей-запаведнік «Каломенскае». 1889 - 11 лютага, адпраўка ў Гістарычны музей у Маскву 59 арабскіх і 120 нямецкіх манет IX-XI стст. са скарба, знойдзенага ў фальварку Новы Двор Менскага павета. З яго ж раней 77 найбольш каштоўных манет забраныя ў Пецярбург для калекцыі Эрмітажа. (З 1,5 тысячы зафіксаваных знаходак скарбаў у Беларусі, усё ўнікальнае і найбольш каштоўнае перадавалася ў калекцыі Масквы і Пецярбурга, срэбраныя манеты адпраўляліся на пераплаўку ў звычайныя грошы на Манетны двор.) 1916 - зруйнаванне пад час ваенных дзеянняў гістарычнай сядзібы Верашчакаў у Тугановічах блізка возера Свіцязь, злучанай з імем Адама Міцкевіча. Зруйнаванне старажытнага Лаўрышаўскага манастыра на Нёмане, заснаванага князем Войшалкам. 1919 - студзень, рабаванне каштоўнасцяў Нясвіжскага замка атрадам чэкістаў 8-га ўчастка Смаленскай акругі. 1919 - сакавік, вываз у Маскву з Гомельскага палаца Паскевічаў каля 100 пудоў золата і серабра ў каштоўнасцях, вырабах прыкладнога мастацтва, фамільных сервізаў, унікальных мастацкіх твораў. 1922 - 1 сакавіка, Прэзідыум ЦВК БССР прыняў рашэнне аб канфіскацыі царкоўных каштоўнасцяў дзеля «дапамогі галадаючым Паволжа». Толькі ў Менскай праваслаўнай епархіі было канфіскавана болей за 73 кг срэбра. Адняцце ў вернікаў органамі Савецкай улады рэлігійнай святыні - крыжа Ефрасінні Полацкай. Змешчаны ў музейную экспазіцыю. 1933 - жнівень, русіфікацыйная рэформа правапісу беларускай мовы ў БССР, скіраваная на зліццё з расейскай мовай. Акт моўнага генацыду супраць народа Беларусі і беларускай культуры. Последний раз редактировалось Zmicier; 15.06.2007 в 17:03. |
#5
|
|||
|
|||
1936 - травень, варварскае зруйнаванне ў Менску на плошчы Свабоды помніка архітэктуры 17 ст. былой вуніяцкай царквы Святога Духа (у царскі час забраная і пераробленая пад праваслаўны храм). На атрыманай пляцоўцы на загад уладаў усталявалі звярынец, пасля вайны, па 1985 год, тут трымалі піўную.
1938 - паноўная замена гістарычнай назвы сталіцы Беларусі Менск на спаланізаваную і прынятую ў расейскім ужытку форму - Мінск. Усе спробы вяртання гістарычнай назвы гораду па сённяшні дзень сустракаюць люты супраціў прыхільнікаў русіфікацыі Беларусі. 1938 - 9 ліпеня, на Берасцейшчыне ў касцёле св. Тройцы ў Воўчыне (родавы маёнтак Панятоўскіх) перазахаваная труна з астанкамі апошняга вялікага князя літоўскага і караля польскага Ст.Панятоўскага. Труна была перададзеная Рэчы Паспалітай на загад Сталіна. 1939 - 29 верасня, у Будслаўскім касцёле Ўзнясення Маці Божай аддзел чырвонаармейцаў расстраляў з вінтовак унутранае скульптурнае аздабленне (апосталаў), вітражы, абразы і цудатворны абраз Маці Божай Будслаўскай. Адрэстаўраваны толькі ў 1991 годзе. 1939 - восень, паноўнае рабаванне каштоўнасцяў Нясвіжскага замка на карысць маскоўскіх музеяў і высокапастаўленых прыватных асобаў (прыкладам, «нясвіжскія сувеніры» займеў пісьменнік Аляксей Талстой). А ў снежні таго года бюро ЦК КП(б)Б вырашыла аддаць старажытны нясвіжскі замак пад Дом адпачынку работнікаў НКУС БССР. 1946 - закрыццё на загад сталінскіх уладаў касцёлаў у Радашковічах, Старым Мядзелі, у Стоўбцах, у Міры, Ашмянах, Відзах. 1955 - варварскі зруйнаваны старажытны рэлігійны асяродак - касцёл Панны Марыі былога калегіюма ў Пінску. 1957 - люты, ЦК КПБ і Савет міністраў БССР прынялі пастанову «Аб далейшым развіцці сістэмы народнай адукацыі ў Беларускай ССР», згодна з якой ў мэтах поўнай русіфікацыі беларуская мова ў Беларусі стала прадметам неабавязковага вывучэння ў школе. Неўзабаве пачалося масавае закрыццё беларускіх школ, змяншэнне накладаў беларускай кнігі, выцясненне беларускай мовы з ужытку («працэс стварэння новай чалавечай агульнасці - расейскамоўнага савецкага народа»). 1961 - варварскае зруйнаванне сапёрамі Савецкай Арміі па рашэнню партыйнага кіраўніцтва БССР выдатных помнікаў беларускай архітэктуры - «фары Вітаўта» ў Горадні, будынка езуіцкага калегіюма ў Полацку, Койданаўскага кальвінскага збора. 1962 - варварскае зруйнаванне сапёрамі Савецкай Арміі па рашэнню партыйнага кіраўніцтва БССР выключнага па значнасці помніка архітэктуры XII ст. - Дабравешчанскай царквы ў Віцебску. 1963 - зруйнаванне ў Менску па рашэнню кіраўніцтва БССР будынка былой мячэці менскіх татараў, а таксама татарскіх могілак. 1966 - далейшы працяг буйнамаштабнай меліярацыі ў Беларусі. Асушаныя балоты на Палессі неўзабаве пераўтварыліся ў пясчаныя пусткі, было знішчана болей за 600 рэчак, узровень грунтовай вады панізіўся нагэтулькі, што Беларусь упершыню за сваю гісторыю сутыкнулася з праблемай пітной вады. 1975 - рэалізацыя рашэнняў ЦК КПБ аб ліквідацыі ў Беларусі гэтак званых «неперспектыўных вёсак» дзеля «сацыялістычнага ўмацавання сельскай гаспадаркі». Быў зламаны лад жыцця тысячаў людзей, страчана неацэнная культурная спадчына. 1984 - жнівень, наўмыснае разбурэнне ў Менску помніка гісторыі і культуры - будынка, ў якім быў першы гарадскі тэатр. З ім связаны імёны Станіслава Манюшкі і Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча. На пустцы ўсталявалі кавярню. 1985 - злачыннае канчатковае знішчэнне гістарычнага менскага замчышча па рашэнні партыйных уладаў з дапамогай маскоўскіх «спецыялістаў», прыкрытае «патрэбамі» будаўніцтва метрапалітэна. Менск стаў адзінай сталіцай у Эўропе, дзе бясследна зруйнаваны гістарычны цэнтр. |
#6
|
|||
|
|||
1999 - 24 траўня, у рэчышчы выкаранення беларускай мовы і гвалтоўнай русіфікацыі праз установы выхавання дзяцей у Гомельскім дзіцячым садку № 99 Францішка Яўсеенку, якога бацькі выхоўвалі ў беларускай мове, «педагогі» прызналі непаўнавартасным і прызначылі ў групу псіхічна недаразвітых дзяцей. Шчырая праява расізму.
2000 - 6 студзеня, канчатковае знішчэнне помніка архітэктуры XVIII стагоддзя Малога Гасцінага двара на пл. Свабоды ў Менску. Вызваленае месца аддалі пад аўтастаянку. 2001 - 20 верасня, з нагоды пашырэння менскай кальцавой шашы ўлада распачала вынішчэнне ўрочышча Курапаты - мясціны, дзе ў 1937-1941 гадах праводзіліся масавыя расстрэлы савецкіх грамадзян сталінскімі карнымі органамі. Тут было забіта 200 тысяч чалавек - святароў, калгаснікаў, рабочых, інтэлегенцыі, афіцэраў. Улады, адбельваючы бальшавіцкую дыктатуру, свядома нічога не рабілі для ўшанавання памяці ахвяраў генацыду. Шаша на брацкіх магілах людзей, знішчаных сталіністамі, - варварскі здзек над памяццю ахвяраў, прыхаванае ўхваленне ўладай здзейсненых у Курапатах злачынстваў. 2006 - 6 кастрычніка быў зьненесены дом па вуліцы Горкага, 29 у Гародні. Гэты дом зьяўляецца адным з найлепшых узораў стылю каструктывізм у Беларусі . Аб’ектыўных прычынаў зносу будынку прад’яўлена не было. Збіраюцца знесці 40 дамоў забудовы 19- пачатку 20 стагоддзя. 2007- Менск- Беларуская рэспубліканская навукова-метадычная рада па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры Міністэрстве культуры Беларусі ўхваліла на выязным паседжанні ў Гарадзенскай вобласці перадпраектную прапанову па рэканструкцыі і прыстасаванні будынкаў былога манастыра бернардынцаў у Менску – помніка архітэктуры 17-га стагоддзя. Паводле праекту будынак былога манастыра плануюць прыстасаваць пад гасцінічны комплекс. ... Апрацаваў Кастусь Тарасаў P.S.: расейская 'культура' стаіць на крыві свабодных народаў... Гэта толькі беларускі прыклад. Я не кажу пра Дастаеўскіх, Глінак і Малевічаў, якіх ёй падаравала Беларуская Зямля. Не хацеў бы, каб мяне бачылі антырасейскім: гэта для падтрыманьня размовы ![]() Последний раз редактировалось Zmicier; 15.06.2007 в 17:21. |
#7
|
|||
|
|||
'— Ці шмат ёсьць народаў?
— На сьвеце ёсьць шмат розных народаў, і кажны дбае пра сваё дабро, пашыраючы нават часта свае уплывы на суседнія народы, каб карыстаць з іхных багацьцяў і працы, вывышаючы сябе, а паніжаючы іншых. Так, прыкладам, нашыя суседзі — расейцы і палякі — заўсёды стараліся пашыраць свае уплывы сярод беларусаў. Яны выкарыстоўвалі нашых людзей, нашыя багацьці, ды, пануючы у нашым краі, сьпіхалі беларусаў на апошняе месца, стараліся русыфікаваць або палёнізаваць беларусаў. Яны стараліся угаварыць нясьведамых нашых братоў, каб выракаліся свайго роднага: мовы, песьні і граматы, а заміж нашага роднага падсоўвалі сваё чужацкае. Гэткіх авечак у воўчай скуры трэба высьцерагацца. — Хто можа належыць да таго ці іншага народу або нацыі наагул і да беларускага народу у паасобку? — Прыналежнасьці да таго ці іншага народу або нацыі нельга выбіраць паводле свайго успадабаньня. Прыналежным да таго ці іншага народу стаецца кажны чалавек ужо ад свае прыроды, ад свае крыві, целам і душой сваёй. Гэта значыць, у каго плыве беларуская кроў, хто гаворыць пабеларуску, — той гэтым самым прыналежыць да беларускага народу. Сьведамым грамадзянінам народу свайго становіцца беларус толькі тады, калі ён усьведаміцца, — гэта значыць, пазнае добра, хто ён сам ды пачуе духовую і кроўную сувязь з усім сваім народам. Народная сьведамасьць збліжае і злучае людзей у вадну моцную сям'ю. Даражэйшы і мілейшы нашаму сэрцу будзе кажны беларус, хоць-бы ён найдалей ад нас жыў, бо ён прыналежыць да нашага народу беларускага, бо гэта наш брат з народнасьці. Усе іншыя народы, хоць-бы яны і жылі на Беларусі, аднак яны нам чужыя, бо яны спагадаюць і любяць кажны свой народ і сваю Бацькаўшчыну, а ня нашую. — Якая нашая мова? — Нашая мова адна з найчысьцейшых у славянскай сям'і моваў. Яна харошая, мілагучная, вельмі сьпеўная і гібкая, пра што вельмі надаецца да паэзіі і сьпеваў. Дзеля таго, што мова нашая захавала даўнейшы славянскі характар, яна — як маці у славянскай сям'і моваў. Да яе, як дзеці да маткі,- падобныя усе славянскія мовы: маскоўская, сэрбская, чэская. украінская, польская і інш. Але пры гэтым яна зусім асобная, самабытная мова, як і кажная іншая. Ворагі нашага народу лгуць, што мова нашая не самабытная, калі кажуць: "гэта мешаніна маскоўскай і польскай моваў". Гэтак могуць гаварыць толькі нашыя зладумцы, або цёмныя людзі. Шмат вучоных людзей розных нацыянальнасьцяў навучаліся нашае мовы і пісалі аб ёй вучоныя кнігі, і усе яны у вадзін голас кажуць, што мова беларуская зусім самабытная, асобная мова, такая-ж самая асобная славянская мова, як польская ці маскоўская. Даўней нашая мова была аднэй з самых культурных усходня-славянскіх моваў, ёю гаварылі князі нашыя, князі і вяльможы Вялікага Княства Беларускага (літоўскага), ды каралі польскія. Беларуская мова была мовай дыплёматычнай на усходзе Эўропы. У беларускай мове у Вялікім Княстве Беларускім (літоўскім) пісаліся усе законы, вяліся усе урады і суды, адбываліся соймы і інш. Ад тых часоў захавалася багата дакумэнтаў, кніг, граматаў і усе яны пісаныя чысьцюсенькай нашай беларускай мовай. — Ці маюць беларусы сваю літаратуру (пісьменства)? — Мы, беларусы, маем багатае сваё асобнае пісьменства. Беларускае пісьменства, літаратура, старэйшае за польскае і маскоўскае. 3 усіх славянскіх народаў адны толькі чэхі мелі раней за беларусаў падрукаваную біблію у сваёй мове. Чэская біблія выдрукавана у 1488 г. Беларуская » 1517 г. Украінская » 1555 г. Польская » 1561 г. Літоўская » 1660 г. Маскоўская » 1751 г. Беларусы даўнейшымі часамі мелі вельмі багатае сваё пісьменства. У XVI стагодзьдзі былі напісаныя і надрукаваныя у беларускай мове усе законы, духоўныя кнігі (праваслаўныя, каталіцкія, уніяцкія і рэфармацкія), гістарычныя, навуковыя і усякія іншыя. Пасьля наш народ заняпаў, яго задушылі, заціснулі, пры гэтым і пісьменнасьць заглушылі. Калі нашая бацькаўшчына падпала пад Расею (Маскоўшчыну), дык нават зусім было забаронена што-небудзь пісаць і друкаваць пабеларуску. Толькі у 1905 годзе, у часе расейскай рэвалюцыі, беларусы дамагліся права друкаваць кнігі ў сваёй мове. За кароткі час ад 1905 г. беларускія пісьменьнікі напісалі багата харошых і цікавых кніжак, стварылі новую беларускую літаратуру. Цяпер беларусы маюць не малую і новую сваю літаратуру, і шмат газэтаў і часапісаў. |
#8
|
|||
|
|||
Цитата:
Но разве Белоруссия зависит от России и сейчас? Кто стоит у власти? Разве не белорусы? А может быть дело не в национальной принадлежности а в невежестве? |
#9
|
||||
|
||||
С этим абсолютно согласен. Читал недавно в интере работу русского философа Ильина, причем, это глубоко религиозный православный философ... работа называется "О фашизме". Ильин доказывает убедительно, что возникновенние фашизма в Германии и в других странах было обусловлено не национальным возрождением а угрозой большевизма-коммунизма. То есть фашизм - это следствие, реакция на комунизм. К национализму он не имеет отношения, даже если использовал некоторые лозунги наряду с националистами. А вот опасность коммунизма-большевизма в нашей стране - это и есть та возможная "пена", о которой я говорил.
|
![]() |
Социальные закладки |
Здесь присутствуют: 1 (пользователей: 0 , гостей: 1) | |
Опции темы | |
Опции просмотра | |
|
|