Самые известные люди Бобруйска за всю историю города

[кот]

Собака никогда не может быть другом: ни за деньги, ни бесплатно. Это хищное животное.

[гарик]

ДА НЕТ\\

[lebo]

Сколько в городе было специалистов по медицине, которых и в "столицах" не найдешь и за границей, в те времена. Они спасали людей в условиях отсутствия хорошего оборудования и медикаментов.
Вспомнился врач-отоларинголог (как раньше называли: врач ухо-горло-нос), работавший в больнице - Гельфанд (имя не помню). Специалист в своей области, что сегодня, к сожалению, редкость.
Жаль, не помню имен врачей-инфекционистов спасших мне жизнь в подростковом возрасте во время заражения редкой болезнью.
Можно вспомнить также и стоматологов из детской поликлиники на Советской - пломбы стояли десятилетия.
И очень, очень многих врачей, фельдшеров, медсестер и т.д.
Огромное им СПАСИБО!!!

[simon]

Когда то работал в горбольнице долгие годы Беленький, а потом там же работал до пенсии в приёмном покое его сын.
Ещё был известный человек Меер Фаер. Занимался благотворительностью. Перевозил на велосипеде кости погибших во время войны , (там где строили Шинный к- т) - на гор. кладбище.

[zeav1966]

Сообщение от simon

Когда то работал в горбольнице долгие годы Беленький, а потом там же работал до пенсии в приёмном покое его сын.
Ещё был известный человек Меер Фаер. Занимался благотворительностью. Перевозил на велосипеде кости погибших во время войны , (там где строили Шинный к- т) - на гор. кладбище.

Меир Фаер, дедушка известного в 80-90 годах музыканта и ведущего свадеб Рафика.
Работал часовым мастером, жил в районе бани на Карла Маркса. Являлся организатором захоронения останков евреев замученых в годы второй мировой войны, а также памятника в память о них, при входе на еврейское кладбище.

[Zmicier]

Герчык Міхаіл (таксама Герчык Майсей), нарадзіўся 07.06.1932 г. у горадзе Бабруйску ў сям'і рабочага.

У час Вялікай Айчыннай вайны разам з маці і малодшым братам быў у эвакуацыі ў калгасе імя Мічурына Нова-Пакроўскага раёна Арэнбургскай (тады Чкалаўскай) вобласці, працаваў у сельскай гаспадарцы. Восенню 1944 г. сям'я вярнулася дадому. Скончыў Менскую педагагічную навучальню (1953), аддзяленне журналістыкі філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1958). Працаваў у піянерскай газеце «Зорька», быў рэдактарам на Беларускім радыё. З 1964 г. - рэдактар выдавецтва «Беларусь», з 1972 г. - старшы рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура». Сябра СП СССР з 1964 г.

У друку выступае з 1949 г. (верш у газеце «Зорька»). Піша на расейскай і беларускай мовах. Выдаў для дзяцей аповесці «Ветер рвет паутину» (1963), «Портрет Фиделя» (1964), «Повесть о золотой рыбке» (1968), «Солнечный круг» (1970), зборнікі аповесцей і апавяданняў «Земное притяжение» (1965), «Ветка зеленого дерева» (1977), «Дзе жывуць чараўнікі» (1980), «Самое синее небо» (1982). Аўтар раманаў «Отдаешь навсегда» (1970, адзначаны прэміяй на Ўсесаюзным літаратурным конкурсе імя М.Астроўскага), «Обретение надежды» (1976), «Вяртанне да сябе», дакументальна-публіцыстычнай аповесці «Час гаспадароў» (1983), сцэнарыя мастацкага фільма «Научись танцевать» (1985).

[Zmicier]

Дунін-Марцінкевіч Вінцэнт (псеўд. Навум Прыгаворка; 04.02.1808 [паводле інш. звестак 1807] - 29.12.1884), прадстаўнік культурна-асветнай плыні ў грамадскай думцы Беларусі, адзін з пачынальнікаў новай беларускай літаратуры, заснавальнік нацыянальнай драматургіі і тэатра. Нарадзіўся ў фальварку Панюшкавічы (Бабруйскі р-н) у сям'і дробнага шляхціца. Закончыў Бабруйскую павятовую школу (1824). Вучыўся ў Пецярбургскім (ці Віленскім) універсітэце на медыцынскім факультэце. З 1827 служыў у Менскай епархіяльнай кансісторыі, Менскай крымінальнай палаце. У 1840 пакінуў службу, набыў фальварак Люцынка каля г. Івянца. Тут разгарнулася яго культурна-асветная, літаратурная і тэатральная дзейнасць і прайшлі ўсе наступныя гады жыцця. У час паўстання 1863-1864 абвінавачваўся ў распаўсюджванні «шкодных для ўрада» ідэй, быў арыштаваны, знаходзіўся пад следствам, потым выпушчаны пад нагляд паліцыі. Пісаў па-беларуску і па-польску. Творчую дзейнасць пачаў з оперных лібрэта, першыя з якіх не захаваліся. У 1846 у Вільні надрукаваны яго драматычны твор «Сялянка» («Ідылія»; пастаноўка ажыццёўлена ў Менску ў 1852). У 1850-я гады стварыў шэраг паэтычных твораў, вершаваных аповесцей і апавяданняў - «Вечарніцы» і «Гапон» (1855), «Купала» (1856), «Шчароўскія дажынкі» (1857), «Травіца брат-сястрыца» і «Быліцы, расказы Навума» (нап. 1857). Пісаў таксама творы на польскай мове: «Благаславёная сям'я» і «Славяне ў XIX ст.» (1856). У 1859 пераклаў на беларускую мову паэму А.Міцкевіча «Пан Тадэвуш». Арганізаваў тэатральную трупу - першы беларускі тэатр, які наладжваў спектаклі ў Люцынцы, а таксама ў Менску, Бабруйску і інш. месцах. У 1860-1870-я гады напісаў камедыі «Пінская шляхта» і «Залёты». Значная частка яго твораў, у т.л. камедыі, не ўбачылі свету пры жыцці аўтара.



«Жывучы сярод люду, які размаўляе па-беларуску, прасякнуты яго ладам думак, марачы аб долі гэтага братняга племені, анямеўшага ў маленстве ад невуцтва і цемнаты, вырашыў для заахвочвання яго да асветы ў духу яго звычаяў, паданняў і разумовых здольнасцей пісаць на яго ўласнай гаворцы»

[artur]

Сообщение от кот

Собака никогда не может быть другом: ни за деньги, ни бесплатно. Это хищное животное.

откуда ты такой граматный проявился?
ты хоть знаешь как твой ник расшифровывается?
соба,может и хищное....а вот котиная порода вообще продажное шкурьё!!!
p.s. а вообще для обсуждение собак отдельная тема выделенна,
а для обсуждения моей подписи личка.