Каяцца заўсёды ў нечым прыходзіцца. Чым бліжэй ты да сьвятла, тым мацней бачыш бруд на каўнеры сваёй, здаецца, такой бялюткай кашулі. Добра, што Сьвятло ласкавае і літасьцівае, ня сьлепіць...
Дзякую вам за размову, Віця! Так доўга ды па-беларуску мяне яшчэ ніхто не вытрымліваў. РЭСПЭКТ))) ... і віншую з усімі набліжаючыміся сьвятамі
!